✅ Een belcurve maken in Excel (stapsgewijze handleiding)

Inhoudsopgave

De klokcurve begrijpen
Een belcurve maken in Excel

Een belcurve (ook bekend als normale distributiecurve) is een manier om gegevens te plotten en te analyseren die op een belcurve lijken.

In de klokkromme is het hoogste punt het punt met de grootste kans van optreden, en de waarschijnlijkheid van optreden daalt aan weerszijden van de kromme.

Het wordt vaak gebruikt tijdens functioneringsgesprekken van medewerkers of tijdens evaluatie in examens (ooit gehoord - "Je wordt beoordeeld op de curve?").

Voordat ik inga op het maken van een belcurve in Excel, laten we het concept beter begrijpen door een voorbeeld te nemen.

De klokcurve begrijpen

Stel dat u in een team van 100 leden werkt en uw manager vertelt u dat uw prestaties in verhouding staan tot die van anderen en worden beoordeeld op de belcurve.

Dit betekent dat zelfs als je team het beste team ooit is en jullie allemaal superhelden zijn, slechts een handvol van jullie de hoogste beoordeling zou krijgen, de meeste mensen in je team een gemiddelde beoordeling zouden krijgen en een handvol de laagste. beoordeling.

Afbeeldingsbron: EmpxTrack

Maar waarom hebben we de belcurve nodig?

Terechte vraag!

Stel je hebt een klas van 100 leerlingen die voor een examen verschijnen. Volgens uw beoordelingssysteem krijgt iedereen die boven de 80 van de 100 komt een A-cijfer. Maar aangezien je een heel gemakkelijk papier hebt gemaakt, scoorde iedereen boven de 80 en kreeg het een A-cijfer.

Nu is er niets mis met dit soort beoordelingssysteem. Als u het echter gebruikt, kunt u geen onderscheid maken tussen iemand die 81 heeft en iemand die 95 heeft (aangezien beide een A-cijfer zouden krijgen).

Om de vergelijking eerlijk te houden en de competitiegeest levend te houden, wordt vaak een belcurve gebruikt om prestaties te evalueren (althans zo was het toen ik op de universiteit zat).

Met behulp van de klokcurve-benadering worden de cijfers van studenten omgezet in percentielen die vervolgens met elkaar worden vergeleken.

Studenten die hogere cijfers halen, bevinden zich aan de rechterkant van de curve en studenten die lage cijfers halen, bevinden zich aan de linkerkant van de curve (met de meeste studenten in het midden rond de gemiddelde score).

Om de belcurve te begrijpen, moet u twee statistieken kennen:

Gemeen - de gemiddelde waarde van alle gegevenspunten
Standaardafwijking - het laat zien hoeveel de dataset afwijkt van het gemiddelde van de dataset. Stel dat u een groep van 50 personen heeft en u hun gewicht noteert (in kg). In deze dataset is het gemiddelde gewicht 60 kg en de standaarddeviatie 4 kg. Het betekent dat 68% van het gewicht van de mensen binnen 1 standaarddeviatie van het gemiddelde ligt - wat 56-64 kg zou zijn. Evenzo valt 95% van de mensen binnen de standaarddeviatie van 2 - dat zou 52-68 kg zijn.

Als u een dataset heeft die normaal verdeeld is, volgt uw belcurve de onderstaande regels:

Het midden van de belcurve is het gemiddelde van het gegevenspunt (ook het hoogste punt in de belcurve).
68,2% van de totale gegevenspunten liggen in het bereik (gemiddelde - standaarddeviatie tot gemiddelde + standaarddeviatie).
95,5% van de totale gegevenspunten liggen in het bereik (gemiddelde - 2*standaardafwijking tot gemiddelde + 2*standaardafwijking)
99,7% van de totale gegevenspunten liggen in het bereik (gemiddelde - 3*standaardafwijking tot gemiddelde + 3*standaardafwijking)

Afbeeldingsbron: MIT News

Laten we nu eens kijken hoe we een belcurve in Excel kunnen maken.

Een belcurve maken in Excel

Laten we een voorbeeld nemen van een klas studenten die een score hebben behaald in een examen.

De gemiddelde score van de klas is 65 en de standaarddeviatie is 10. (U kunt het gemiddelde berekenen met de functie GEMIDDELDE in Excel en standaarddeviatie met de functie STDEV.P).

Dit zijn de stappen om een belcurve voor deze dataset te maken:

Voer in cel A1 35 in. Deze waarde kan worden berekend met Gemiddelde - 3* standaarddeviatie (65-3*10).
Voer in de cel eronder 36 in en maak een reeks van 35 tot 95 (waarbij 95 het gemiddelde + 3* standaarddeviatie is). U kunt dit snel doen door de optie voor automatisch aanvullen te gebruiken, of u kunt de vulgreep gebruiken en deze naar beneden slepen om de cellen te vullen.
Voer in de cel naast 35 de formule in: =NORM.DIST(A1,65,10,FALSE)
- Merk op dat ik hier de waarde van het gemiddelde en de standaarddeviatie hardgecodeerd heb. U kunt deze ook in cellen hebben en de celverwijzingen in de formule gebruiken.
Gebruik opnieuw de vulgreep om de formule voor alle cellen snel te kopiëren en te plakken.
Selecteer de dataset en ga naar het tabblad Invoegen.
Voeg de grafiek 'Scatter met vloeiende lijnen' in.

Dit geeft je een belcurve in Excel.

Nu kunt u de grafiektitel wijzigen en de as aanpassen als dat nodig is.

Merk op dat wanneer u een lage standaarddeviatie heeft, u een compacte, slanke belcurve krijgt, en wanneer u een hoge standaarddeviatie heeft, de belcurve breed is en een groter gebied op de kaart beslaat.

Dit soort belcurve kan worden gebruikt om te bepalen waar een gegevenspunt in de grafiek ligt. Als een team bijvoorbeeld vol zit met high-performers, wanneer beoordeeld op een curve, kan iemand, ondanks dat hij een high-performer is, een gemiddelde beoordeling krijgen omdat hij/zij zich in het midden van de curve bevond.

Opmerking: in deze blogpost heb ik het concept van een belcurve besproken en hoe u deze in Excel kunt maken. Een statisticus zou beter geschikt zijn om te praten over de werkzaamheid van de belcurve en de bijbehorende beperkingen. Ik ben meer een Excel-man en mijn betrokkenheid bij Bell curve was beperkt tot de berekeningen die ik deed toen ik als financieel analist werkte.

Ik hoop dat je deze tutorial nuttig vond!

Laat me je mening weten in de comments.

Misschien vind je de volgende Excel-zelfstudies ook leuk: